5 قابلیت که اپل از اندروید کپی کرد ولی بهتر پیاده کرد

رقابت اپل و اندروید سال هاست که به یک داستان همیشگی تبدیل شده است، هر دو شرکت دائما در تلاش هستند تا بهترین تجربه کاربری را به مخاطبان خود ارائه دهند، اگرچه اپل همیشه به نو آوری مشهور بوده، اما واقعیت این است که بسیاری از قابلیت هایی که امروز در آیفون ها می بینیم، پیش تر در گوشی های اندرویدی وجود داشته اند و نکته جالب اینجاست که اپل هیچ وقت اولین شرکتی نیست که این قابلیت ها را معرفی می کند، اما وقتی وارد میدان می شود، آن ویژگی را به شکلی پیاده می کند که اغلب کاربران معتقدند تجربه بهتری از نسخه اندرویدی دارد که در ادامه، قرار است چند مورد از قابلیتی را که اپل از اندروید کپی کرد اما با رویکرد خاص خود آن را به سطحی بالا تر رساند، بررسی کنیم.

رقابت همیشگی اپل و اندروید

وقتی صحبت از گوشی های هوشمند می شود، اولین چیزی که به ذهن اکثر افراد می رسد، دو نام بزرگ اپل و اندروید است. اپل با آیفون و سیستم عامل اختصاصی خود iOS همیشه در مسیر کنترل شده و دقیق حرکت کرده، در حالی که اندروید با انعطاف پذیری و آزادی بیشتر توانسته خلاقیت و تنوع بالا تری به کاربران ارائه دهد.

اندروید معمولا ویژگی های جدید را زود تر معرفی می کند، چون شرکت های مختلفی مثل: سامسونگ، شیائومی و هواوی از آن استفاده می کنند و هر کدام برای جلب مشتری مجبور به نو آوری هستند. در مقابل، اپل با سرعت کمتر حرکت می کند و همیشه تأکید دارد که یک ویژگی باید تا جای ممکن بی نقص باشد تا وارد محصولاتش شود، که در ادامه به آن قابلیت ها می پردازیم:

قابلیت اول: ویجت ها (Widgets)

 ویجت ها یکی از اولین قابلیت هایی بودند که اندروید معرفی کرد. با ویجت ها شما می توانستید میانبری برای آب و هوا، ساعت، تقویم یا حتی کنترل موزیک مستقیما روی صفحه اصلی گوشی قرار دهید. این قابلیت برای کاربرانی که می خواستند سریع تر به اطلاعات دسترسی داشته باشند بسیار جذاب بود، اما حقیقت این است که ویجت های اندروید همیشه کمی شلوغ و نا مرتب بودند. هر شرکتی سبک طراحی خاص خودش را داشت و به همین دلیل، هماهنگی بصری کمی بین آن ها وجود داشت.

اپل سال ها بعد و در iOS 14 بالاخره ویجت ها را معرفی کرد. اما تفاوت بزرگ در نحوه اجرا بود. ویجت های اپل ساده، مینیمال و هماهنگ با طراحی کلی iOS بودند. از طرفی اپل امکان Smart Stack را اضافه کرد؛ قابلیتی که به کاربر اجازه می داد چند ویجت را روی هم قرار دهد و سیستم هوشمندانه ترین آن ها را در زمان مناسب نمایش دهد. این یعنی ویجت ها نه فقط زیبا، بلکه هوشمند تر از اندروید شدند.

در واقع اپل چیزی را که سال ها در اندروید وجود داشت، برداشت و با چاشنی طراحی و هماهنگی خاص خود، تجربه ای کاملا جدید ارائه داد. همین باعث شد ویجت ها در آیفون خیلی سریع محبوب شوند، حتی بین کاربرانی که پیش تر به آن علاقه ای نداشتند.

قابلیت دوم: حالت تیره (Dark Mode)

دارک مود یکی دیگر از قابلیت هایی بود که ابتدا در اندروید ظاهر شد. ایده ساده بود: پس زمینه سفید و روشن رابط کاربری تبدیل به رنگ تیره شود تا هم فشار کمتری به چشم ها وارد شود و هم مصرف باتری کاهش پیدا کند، مخصوصا روی نمایشگر های OLED.

اندروید این قابلیت را نسبتا سریع معرفی کرد اما مشکل اینجا بود که پیاده سازی آن همیشه کامل نبود، بعضی اپلیکیشن ها از دارک مود پشتیبانی نمی کردند و بعضی بخش ها نیمه تیره باقی می ماندند. همین باعث می شد تجربه کاربری نا هماهنگ به نظر برسد، سر انجام اپل در iOS 13 دارک مود را معرفی کرد. این بار دوباره همان فرمول همیشگی تکرار شد: دیر تر ولی بهتر. دارک مود در آیفون به شکلی روان و هماهنگ در کل سیستم عامل اجرا شد. حتی اپلیکیشن های شخص ثالث هم به راحتی می توانستند از این ویژگی پشتیبانی کنند.

برای دیدن قیمت تبلت اپل کلیک کنید

نکته جذاب دیگر، طراحی جزئیات در دارک مود اپل بود. رنگ ها به جای سیاه مطلق، بیشتر از خاکستری تیره استفاده می کردند تا تضاد کمتری ایجاد شود و متن راحت تر خوانده شود. همین توجه به جزئیات باعث شد دارک مود اپل نه فقط یک تغییر ظاهری، بلکه یک تجربه بصری فوق العاده باشد.

قابلیت سوم: شارژ بی سیم  (Wireless Charging)

اندروید خیلی زود تر از اپل سراغ شارژ بی سیم رفت. گوشی هایی مثل: Nexus و Galaxy سال ها قبل از آیفون از این قابلیت بهره مند بودند. اما کاربران اندرویدی می دانستند که شارژ بی سیم معمولا کند تر از شارژ کابلی است و به اندازه کافی کارآمد نیست.

اپل با آیفون 8 و آیفون X در سال 2017 بالاخره شارژ بی سیم را معرفی کرد. در نگاه اول تفاوت خاصی با نسخه اندرویدی نداشت، اما اپل با معرفی استاندارد Qi توانست این فناوری را به سطح جدیدی برساند. اپل باعث شد تولید کنندگان بیشتری به سراغ شارژر های بی سیم بروند، چون آیفون یکی از محبوب ترین گوشی های دنیا بود.

بعد تر اپل با معرفی MagSafe بازی را عوض کرد. با یک حلقه آهن ربایی که پشت گوشی قرار گرفت، شارژر دقیقا در جای درست می نشست و مشکل قدیمی شارژ بی سیم، یعنی: جا به جا شدن گوشی و قطع شدن شارژ کاملا حل شد. این همان جایی بود که اپل نشان داد حتی در فناوری هایی که کپی کرده، می تواند نسخه کامل تری ارائه دهد.

قابلیت چهارم: مولتی تسکینگ  (Multitasking)

مولتی تسکینگ یا همان چند وظیفگی سال ها پیش در اندروید معرفی شد. کاربران می توانستند دو اپلیکیشن را به صورت هم زمان در صفحه باز کنند، مثلا: نیمه بالایی صفحه را به ویدیو اختصاص دهند و نیمه پایینی را به مرور وب یا چت کردن، این قابلیت جذابیت زیادی داشت اما همیشه مشکلات خاص خودش را هم به همراه آورد؛ از جمله لگ های گاه و بی گاه، مصرف بالای باتری و طراحی نه چندان هماهنگ در برخی برندها.

اپل در ابتدا هیچ علاقه ای به آوردن این قابلیت به آیفون نشان نمی داد. دلیلش هم مشخص بود: فلسفه اپل همیشه تمرکز بر ساده بودن تجربه کاربری بوده. اپل نمی خواست گوشی ها پیچیده و شلوغ شوند. اما وقتیiPadOS  معرفی شد، اپل راهی پیدا کرد که مولتی تسکینگ هم ساده بماند و هم کاربردی تر شود.

با ویژگی هایی مثل: Split View و Slide Over، اپل توانست چند وظیفگی را به شکل هوشمندانه و سازمان یافته ارائه دهد. طراحی انیمیشن ها و نحوه جابه جایی بین اپلیکیشن ها آنقدر روان بود که کاربر هیچ وقت حس گیج شدن یا درهم ریختگی نداشت، که  همین باعث شد بسیاری بگویند: اندروید مولتی تسکینگ را معرفی کرد، اما اپل آن را واقعی و قابل استفاده کرد.

برای مشاهده و خرید آیفون سری 16 کلیک کنید.

اپل حتی برای آیفون هم به جای تقسیم صفحه، بیشتر روی جا بجایی سریع بین اپلیکیشن ها تمرکز کرد. ژست های لمسی در iOS باعث شدند کاربر بتواند به سادگی بین چند برنامه سوئیچ کند بدون اینکه نیاز باشد صفحه را نصف کند. این نگاه متفاوت، همان چیزی است که اپل را از اندروید متمایز می کند.

قابلیت پنجم: فیس آنلاک  (Face Unlock)

اندروید سال ها پیش قابلیت باز کردن قفل گوشی با تشخیص چهره را معرفی کرد. اما مشکل اصلی آن ضعف در امنیت بود. بسیاری از این سیستم ها تنها با استفاده از دوربین جلو کار می کردند و در نتیجه عکس یا ویدیو می توانست آن ها را فریب دهد.

اپل در سال 2017 با آیفون X Face ID را معرفی کرد. این بار دیگر خبری از یک سیستم ساده دوربین نبود. اپل از حسگر های پیشرفته سه بعدی (TrueDepth Camera) استفاده کرد که صورت کاربر را با بیش از 30 هزار نقطه مادون قرمز اسکن می کردند. نتیجه این شد که فیس آیدی نه تنها راحت و سریع بود، بلکه امنیتی در حد حسگر اثر انگشت یا حتی بالا تر داشت، تفاوت در جزئیات هم مشهود بود. مثلا: فیس آیدی حتی وقتی کاربر عینک زده یا ریش گذاشته بود باز هم به درستی عمل می کرد. اپل نشان داد که می تواند همان قابلیتی را که اندروید معرفی کرده بود، به یک استاندارد امنیتی جهانی تبدیل کند.

امروز بسیاری از گوشی های اندرویدی همچنان از سیستم های ساده برای فیس آنلاک استفاده می کنند و برای امنیت بیشتر روی حسگر اثر انگشت تکیه دارند. اما فیس آیدی همچنان یکی از نقاط قوت آیفون است که نشان می دهد اپل در کپی کردن و بهتر اجرا کردن استاد است.

نتیجه گیری

اپل استاد کپی کردن و بهتر کردن است. اگر چه اندروید همیشه پیشگام در معرفی ویژگی های جدید بوده، اما اپل توانسته همان ویژگی ها را به سطحی بالا تر برساند، فلسفه اپل این است: تا زمانی که کامل نشد، عرضه نکن. همین موضوع باعث شده تجربه کاربری در آیفون ها اغلب روان تر، زیبا تر و امن تر از اندروید باشد، بنا بر این، حتی اگر اندروید همیشه در رقابت اولین بودن برنده شود، اپل اغلب در رقابت بهترین بودن پیروز است. و همین کافی است که آیفون ها همچنان محبوبیت خود را حفظ کنند.

برای مشاهده لیست قیمت گوشی های اپل کلیک کنید.